به عنوان انسان، همه ما در برخی موارد در زندگی خود میل به غذاهای شیرین داریم. طبیعی است که در یک تکه کیک یا شکلات در حال حاضر و سپس، اما گاهی اوقات میل به شکر می تواند از دست، منجر به پرخوری و افزایش وزن. در حالی که دلایل متعددی وجود دارد که ما به شکر علاقه داریم، یکی از دلایل قابل توجه کمبود ویتامین است.
ویتامین ها نقش مهمی در حفظ سلامت کلی ایفا می کنند و کمبود آنها می تواند علائم مختلفی از جمله میل به شکر را ایجاد کند. به ما بپیوندید تا کشف کنیم که کمبود ویتامین باعث میل به قند، عملکرد، منابع و چگونگی غلبه بر کمبود می شود.
علل رایج قند چیست؟
عوامل تکاملی
اجداد ما در محیطی تکامل یافتند که غذاهای پر کالری، از جمله غذاهای غنی از شکر، کمیاب بودند. در نتیجه، بدن انسان ترجیح می دهد تا طعم های شیرین را به عنوان راهی برای شناسایی منابع غذاهای غنی از انرژی ایجاد کند. در حالی که این اولویت در گذشته سودمند بود، در دنیای امروز با رفتارهای فراوان شکر، می تواند منجر به مصرف بیش از حد شود.
شیمی مغز
مصرف شکر سیستم پاداش مغز را با آزاد کردن انتقال دهنده های عصبی مانند دوپامین، که با لذت و تقویت همراه است، فعال می کند. با گذشت زمان، مصرف شکر مکرر می تواند منجر به حساسیت مسیرهای پاداش مغز شود و باعث می شود افراد حتی شکر بیشتری را برای دستیابی به همان سطح رضایت جستجو کنند. این روند به نوعی شبیه به اعتیاد است.
قند خون Fluctuations
خوردن غذاهای با قند تصفیه شده باعث افزایش سریع در سطح قند خون می شود و پس از آن تصادف می کند. این تصادفات می تواند باعث گرسنگی و میل به شکر بیشتر برای بازگرداندن سریع سطح انرژی شود. این چرخه نوسانات قند خون و هوس های بعدی می تواند یک چرخه معیوب از پرخوری غذاهای شیرین ایجاد کند.
استرس و احساسات
استرس، اضطراب و احساسات منفی می تواند منجر به میل به شکر شود. هنگامی که تاکید شد، بدن کورتیزول را آزاد می کند که می تواند بر انتخاب های غذایی تأثیر بگذارد. بسیاری از مردم به غذاهای راحت به عنوان راهی برای تسکین احساسات خود یا کاهش استرس به طور موقت تبدیل می شوند. عمل خوردن یک چیز شیرین می تواند حس تسکین فوری را فراهم کند.
مصرف روزانه
مصرف منظم غذاهای شیرین می تواند عادتی ایجاد کند که شکستن آن دشوار است. هر چه بیشتر در این غذاها زیاده روی کند، مسیرهای عصبی قوی تر می شوند و مقاومت در برابر هوس ها را سخت می کند.
کمبود خواب
خواب نقش مهمی در تنظیم هورمون های گرسنگی ایفا می کند. هنگامی که کمبود خواب، سطوح گرلین، هورمون گرسنگی، افزایش، در حالی که سطح لپتین، هورمون که کل را نشان می دهد، کاهش می یابد. این عدم تعادل هورمونی می تواند منجر به افزایش میل به غذاهای کالری و قندی شود.
رژیم غذایی متعادل
رژیم غذایی فاقد مواد مغذی ضروری، به ویژه پروتئین و چربی های سالم، می تواند به میل قند کمک کند. این مواد مغذی کمک می کند تا انرژی و احساس سیری پایدار را فراهم کند و احتمال تجربه اشتیاق شدید را کاهش دهد.
شیرین کننده های مصنوعی
به طور متناقض، مصرف شیرین کننده های مصنوعی که بدون کالری یا کم کالری هستند، گاهی اوقات می تواند میل به شکر را تشدید کند. مغز انتظار دارد که پاداش کالری در ارتباط با شیرینی، و هنگامی که آن را دریافت نمی کند، ممکن است باعث میل بیشتر برای شکر واقعی شود.
عوامل اجتماعی و زیست محیطی
موقعیت های اجتماعی، تبلیغات و نشانه های زیست محیطی می توانند همه گزینه های غذایی ما را تحت تاثیر قرار دهند. بودن در اطراف دیگران که غذاهای شیرین مصرف می کنند یا دیدن تبلیغات وسوسه انگیز می تواند حتی زمانی که شما در ابتدا در مورد رفتارهای قندی فکر نمی کنید.
کاهش آب
گاهی اوقات بدن می تواند تشنگی را برای گرسنگی اشتباه بگیرد. کمبود آب می تواند منجر به میل به غذاهای شیرین شود زیرا بدن به دنبال افزایش سریع انرژی است.
ارتباط بین کمبود ویتامین و قند
حفظ یک رژیم غذایی متعادل و سالم برای رفاه کلی بسیار مهم است، زیرا مواد مغذی که مصرف می کنیم نقش مهمی در حمایت از عملکردهای مختلف بدن ایفا می کنند. در میان این مواد مغذی، ویتامین ها ریز مغذی های ضروری هستند که در فرآیندهای بیوشیمیایی متعدد شرکت می کنند. جالب توجه است که یک ارتباط قابل توجه بین کمبود ویتامین و میل به شکر وجود دارد و در رابطه پیچیده بین تغذیه و میل ما روشن می شود.
میل به شکر یک اتفاق مشترک برای بسیاری از مردم است. میل به غذاهای شیرین گاهی اوقات می تواند بیش از حد احساس قدرت کند، که منجر به مصرف بیش از حد شیرینی و غذاهای فرآوری شده می شود. در حالی که عوامل متعدد به توسعه این گرایش ها کمک می کنند، تحقیقات در حال ظهور نشان می دهد که کمبود ویتامین ممکن است نقش مهمی در تحریک آنها ایفا کند.
چندین ویتامین، از جمله ویتامین B (مانند B6، B12 و فولات)، ویتامین D و کروم، با تنظیم حالت، سطح انرژی و فرآیندهای متابولیک مختلف مرتبط هستند. هنگامی که بدن فاقد این ویتامین ها است، می تواند اختلالات در این توابع را تجربه کند، به طور بالقوه منجر به نوسانات خلقی، خستگی و سطح انرژی عدم تعادل می شود. در تلاش برای جبران این کمبود ها و بازگرداندن تعادل، بدن ممکن است میل به غذاهایی را ایجاد کند که به سرعت انرژی را فراهم می کنند، مانند اسنک های شیرین.
بیایید نگاهی دقیق تر به هر یک از این ویتامین ها و مواد معدنی بیندازیم.
ویتامین های مسئول برای قند
ویتامین B
ویتامین B، به ویژه ویتامین B1، B3، B6 و B12، نقش های اساسی در تبدیل غذا به انرژی ایفا می کنند. آنها به شکستن کربوهیدرات ها، پروتئین ها و چربی ها کمک می کنند و سوخت بدن را برای عملکرد صحیح فراهم می کنند. هنگامی که ما به اندازه کافی از این ویتامین ها نداریم، متابولیسم ما کند می شود، باعث تنگی و خستگی می شود که منجر به میل به شکر می شود.
منابع: غلات کامل، گوشت، ماهی، تخم، لبنیات، آجیل و دانه ها.
Chromium
Chromium یک ماده معدنی است که به تنظیم سطح قند خون با افزایش اثربخشی انسولین کمک می کند. کمبود در این ماده معدنی می تواند منجر به مقاومت در برابر انسولین شود، و ورود گلوکز به سلول ها را دشوار می کند، که منجر به سطح قند خون بالا و میل به شکر می شود.
منابع: کلم بروکلی، لوبیا سبز، سیب زمینی، غلات کامل، گوشت و تخم مرغ.
منیزیم منیزیم
منیزیم یک ماده معدنی است که برای بیش از ۳۰۰ واکنش بیوشیمیایی در بدن، از جمله تولید انرژی، عضلات و عملکرد عصب و تنظیم گلوکز مورد نیاز است. کمبود منیزیم می تواند منجر به خستگی، ضعف و کاهش حساسیت به انسولین شود که همه آنها به میل قند کمک می کنند.
منابع: سبز برگ تیره، آجیل، دانه ها، ماهی، لوبیا، دانه های کامل، آووکادو و موز.
روی زین
روی یک ماده معدنی ضروری است که نقش مهمی در ایمنی، بهبود زخم و سنتز DNA ایفا می کند. همچنین به تنظیم سطح قند خون با تحریک ترشح انسولین و بهبود حساسیت به انسولین کمک می کند. کمبود در روی می تواند به دلیل کاهش حساسیت به انسولین باعث میل به قند شود.
منابع: غذاهای دریایی، گوشت، لبنیات، آجیل، دانه ها و حبوبات.
ویتامین D
سطح ناکافی ویتامین D با کاهش انتشار انسولین، مقاومت به انسولین و شروع دیابت نوع 2 مرتبط است. متاسفانه در ایالات متحده، حدود 24 درصد از بزرگسالان کمبود ویتامین D را تجربه می کنند، در حالی که میزان کمبود آن به 40 درصد در میان اروپایی ها افزایش می یابد. این روند در گروه های مختلف سنی نوسان می کند، با کودکان و سالمندان که کمترین میزان ویتامین D را نشان می دهند.
برای افراد مبتلا به دیابت، ترکیب مکمل ویتامین D در رژیم خود به عنوان یک استراتژی برجسته برای بهبود تعادل سطح قند خون ظاهر می شود.
منابع: ماهی های چرب، روغن کبد، زرده تخم مرغ، شیر، آب پرتقال.
ویتامین K
مصرف ویتامین به نظر می رسد روزانه K متابولیسم گلوکز را افزایش می دهد و مصرف ناکافی ممکن است در توسعه دیابت نوع 2 نقش داشته باشد. یک عمل مشترک این است که مکمل های ترکیبی ویتامین D3 و K2 را مصرف کنید، زیرا این ویتامین ها به طور بالقوه برای بهبود سطح قند خون همکاری می کنند.
منابع: Kale، اسفناج، باغ های سوئیس، سبز یقه، کلم بروکلی، کبد گوشت گاو، نخود.
Advises
اگر تمایل شدید به قند را تجربه می کنید، شناسایی علت اصلی ضروری است که می تواند کمبود ویتامین یا مواد معدنی باشد. در اینجا برخی از راهنمایی ها برای غلبه بر میل قند به دلیل کمبود مواد مغذی وجود دارد:
- یک رژیم متعادل غنی از غذاهای کامل، میوه ها، سبزیجات، پروتئین لاغر و چربی های سالم را برای ارائه ویتامین ها و مواد معدنی ضروری مصرف کنید.
- منابع غذایی داخلی غنی از ویتامین B مانند غلات کامل، گوشت، لبنیات، آجیل و دانه ها.
- غذاهای پر از کروم مانند کلم بروکلی، لوبیا سبز، سیب زمینی و تخم مرغ بخورید.
- شامل غذاهای غنی از منیزیم مانند سبز برگ تیره، آجیل، دانه ها، ماهی و غلات کامل در رژیم غذایی شما.
- غذاهای غنی از روی را به وعده های غذایی خود اضافه کنید، از جمله غذاهای دریایی، گوشت، لبنیات، آجیل، دانه ها و حبوبات.
با متخصص بهداشت و درمان برای مکمل ها مشورت کنید اگر نمی توانید مصرف روزانه توصیه شده را تنها از طریق رژیم غذایی برآورده کنید.
FAQs
- آیا مکمل ها می توانند به غلبه بر میل قند ناشی از کمبود ویتامین کمک کنند؟ مکمل ها می توانند در کمبود ویتامین های آینده مفید باشند که باعث میل به شکر می شوند.
- آیا می توان با وجود داشتن ویتامین ها و مواد معدنی کافی، قند را میل کرد؟ بله، ممکن است حتی زمانی که به اندازه کافی ویتامین ها و مواد معدنی مصرف می کنید، شکر میل کنید. عوامل دیگر مانند استرس، عدم تعادل هورمونی یا عادات غذایی عاطفی نیز می توانند باعث میل به قند شوند.
- چگونه می توانم میزان قند خود را کاهش دهم؟ کاهش میل به شکر شامل شناسایی علت اصلی است که می تواند کمبود ویتامین یا عوامل دیگر مانند استرس یا عادات سبک زندگی باشد. برای کاهش میل به شکر، سعی کنید یک رژیم متعادل غنی از غذاهای کامل، پروتئین لاغر، چربی های سالم و غذاهای شاخص کم خونی مصرف کنید. علاوه بر این، تمرین تکنیک های مدیریت استرس و خواب کافی نیز می تواند به کاهش میل قند کمک کند.
نتیجه گیری
کمبود ویتامین و مواد معدنی نقش مهمی در میل به شکر ایفا می کند. کمبود در ویتامین های B، کروم، منیزیم و زینک می تواند منجر به خستگی، کاهش حساسیت به انسولین و سطح انرژی پایین، تحریک میل به شکر شود. برای غلبه بر این کمبودها، ضروری است که رژیم غذایی متعادل غنی از غذاهای کامل، پروتئین لاغر، چربی های سالم و شامل منابع غذایی این ویتامین ها و مواد معدنی مصرف شود. در صورت لزوم، مکمل ها همچنین می توانند به غلبه بر این کمبود ها کمک کنند، اما همیشه قبل از مصرف مکمل ها با یک متخصص مراقبت های بهداشتی مشورت می کنند.
